سوال:
علمای شیعه بر این عقیده هستند که پس از رحلت پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) خلافت الهی امام علی (ع) توسط کودتای سقیفه بنی ساعده غصب شده است و کسانی که حق علی(ع) را غصب کرده اند پس از رحلت نبی اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) خفقان شدیدی ایجاد نموده و به این سبب، هیچ کس جرعت مخالفت با ایشان را نداشته است و حتی به خانه فاطمه (س) هجوم برده، و مرتکب کارهای دیگری نظیر آتش زدن در و سقط محسن(ع) شدند و حضرت علی(ع) را دست بسته و با وضعی اسف بار برای بیعت گرفتن به بیرون کشیده اند و غاصبان خلافت در مدینه و محیط آن زمان خفقان شدیدی ایجاد کردند...
پس بگوئید این چه خفقانی بوده که زنان در مسجد علیه ابوبکر خطبه ایراد می کنند؟! این چه خفقانی بوده که پسربچه ای ( امام حسن مجتبی (ع) ) به ابوبکر می گفته از منبر پدرم پایین بیا؟! این چه خفقان و ظلمی بوده که از ابوبکر سر زده آن هم در ابتدای حکومت و خلافتش که هنوز پایه های آن محکم نشده بوده؟! این چه خفقانی بوده که زنان به درب منازل انصار می رفتند تا برای شخص دیگری بیعت بگیرند؟!
پاسخ:
این سوال چندسال پیش از سمت وهابی های عربستان مطرح شده بوده و همانطور که در متن سوال مشخص و پررنگ است، کارهای صدیقه ی طاهره فاطمه ی زهرا(س) مصداق مثال گشته مبنی بر اینکه در آن زمان خفقان و سرکوبی وجود نداشته و بلکه برعکس، آزادی کامل حکمفرما بوده .
پاسخ به اینگونه سوالات نیازمند تحلیل و بررسی مناسب و همچنین زمانی طولانی خواهد بود که پیرو آن متنی طولانی در پی خواهد داشت اما سعی می شود پاسخی کوتاه و جامع که خارج از حوصله نباشد ارائه شود. در ابتدای پاسخ دو شاهد صریح از کتاب صحیح بخاری می آوریم که برادران اهل سنت این کتاب را صحیح ترین کتب بعد از قرآن می دانند و بعد به ادامه ی ماجرا و تحلیل و بررسی آن می پردازیم.
۰ نظر
۲۲ تیر ۰۰ ، ۰۶:۰۰