ترجمه ی آیات 36 الی 40 سوره ی بقره

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

36) پس شیطان موجب لغزش آنها از بهشت شد و آنان را از آنچه در آن بودند بیرون کرد. و ( در این هنگام به آنها ) گفتیم: « ( همگی از مقام خویش ) فرود آیید در حالیکه دشمن یکدیگر خواهید بود و برای شما در زمین تا مدت معینی محل اقامت و وسیله ی بهره برداری خواهد بود.»

37) سپس آدم از پروردگارش کلماتی دریافت داشت ( و با آنها توبه کرد.) و خداوند توبه ی او را پذیرفت زیرا او توبه پذیر و مهربان است.

38) گفتیم: « همگی از آن فرود آیید ولی هرگاه هدایتی از طرف من برای شما آمد، کسانی که از آن پیروی کنند، نه ترسی بر آنهاست و نه اندوهگین می شوند. »

39) و کسانی که کافر شدند و آیات ما را تکذیب کردند، اهل دوزخند و جاودانه در آن خواهند بود.

40) ای بنی اسرائیل! نعمتم را که به شما ارزانی داشتم به یاد آورید و به پیمان من وفا کنید تا من نیز به پیمان شما وفا کنم و ( در این راه ) تنها از من بترسید.

راست گفت خداوند بلند مرتبه و بزرگوار

ترجمه ی آیات 16 الی 20 سوره ی بقره

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

 

16) آنان کسانی هستند که گمراهی را با ( از دست دادن ) هدایت خریده اند و ( این ) تجارت آنها سودی نداده و هدایت نیافته اند.

 

17) آنان ( = منافقان ) همانند کسانی هستند که آتشی افروخته اند، ولی همینکه آتش اطرافشان را روشن ساخت، خداوند روشنایی آنها را گرفته و در تاریکی ها رهایشان می سازد، درحالیکه ( چیزی را ) نمی بینند.

 

18) آنها کر و لال و کورند، لذا ( از راه خطا ) باز نمی گردند!

 

19) یا همچون بارانی که از آسمان، در شب تاریک همراه با رعد و برق ( در بیابان ) ببارد. آنها از ترس مرگ، انگشتانشان را در گوشهای خود می گذارند تا صدای ساعقه ها را نشنوند و خداوند به کافران احاطه دارد.

 

20)  ( روشنایی خیره کننده ) برق، نزدیک است چشمانشان را برباید. هر زمان که ( برق صفحه بیابان را ) برای آنها روشن می سازد، ( چندگامی ) در پرتو آن راه می روند و چون تاریکی آنها را فرا می گیرد، می ایستند. و اگر خدا می خواست، گوش و چشم آنها را از بین می برد. زیرا خداوند بر هر چیزی تواناست.

 

راست گفته است خداوند بلندمرتبه و بزرگوار

ترجمه ی آیات 11 الی 15 سوره ی بقره

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

 

11) چون به آنان گویند: در زمین فساد نکنید، می گویند: فقط ما اصلاح گریم!

 

12) آگاه باشید! یقیناً خود آنان فسادگرند، ولی درک نمی کنند.

 

13) چون به آنان گویند: ایمان آورید چنان که دیگر مردم ایمان آوردند می گویند: آیا ما هم مانند سبک مغزان ایمان آوریم؟! آگاه باشید! قطعاً اینان خود سبک مغزند، ولی [از شدت کوردلی به این حقیقت] آگاه نیستند. 

 

14) و هنگامی که با اهل ایمان دیدار کنند، گویند: ما ایمان آوردیم و چون با شیطان هایشان [که سرانِ شرک و کفرند] خلوت گزینند، گویند: بدون شک ما با شماییم، جز این نیست که ما [با تظاهر به ایمان] آنان را مسخره می کنیم.

 

15) خدا آنان را [به کیفر این کار منافقانه در دنیا و آخرت] عذاب خواهد کرد، و آنان را در سرکشی وتجاوزشان مهلت می دهد [تا در گمراهی شان] سرگردان وحیران بمانند.

 

راست گفته است خداوند بلند مرتبه و بزرگوار

ترجمه ی آیات یک الی ده سوره ی بقره

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

1)  الف لام میم. ( از حروف مقطعه در قرآن)

2) این کتاب باعظمتی است که هیچگونه شکّی در آن نیست و مایه ی هدایت پرهیزکاران است.

3) همان کسانی که به غیب ایمان می آورند و نماز را برپا می دارند و از نعمتهایی که به آنان روزی داده ایم انفاق می کنند.

4) و کسانی که به آنچه بر تو نازل شده و آنچه پیش از تو نازل گردیده ایمان می آورند و به سرای دیگر یقین دارند.

5) آنان بر طریق هدایت پروردگارشانند و رستگاران آنها هستند.

6) کسانی که کافر شدند، برای آنان یکسان است که آنان را بیم دهی یا ندهی. ایمان نخواهند آورد.

7) خدا بر دلها و گوشهای آنان مُهر نهاده و بر چشمهایشان پرده ای افکنده شده و عذاب بزرگی در انتظار آنهاست.

8) گروهی از مردم کسانی هستند که می گویند: « به خدا و روز قیامت ایمان آورده ایم.» درحالیکه ایمان نیاورده اند.

9) ( به گمان خود ) خدا و مؤمنان را فریب می دهند. درحالیکه جز خودشان را فریب نمی دهند. ولی نمی فهمند.

10) در دلهای آنان یک نوع بیماری است. خداوند بر بیماری آنها افزوده و به خاطر دروغهایی که می گفتند، عذاب دردناکی در انتظار آنهاست.

 راست گفته است خداوند بلند مرتبه و بزرگوار. 

بخشی از آیات سوره ی مبارکه ی علق

* به نام خداوند بخشنده ی مهربان *

 

* بخوان به نام پروردگارت که جهان را آفرید

 

* و انسان را از خون بسته ای خلق کرد

 

* بخوان که پروردگارت از همه والاتر است

 

* همان کسی که به وسیله ی قلم تعیین نمود

 

* و به انسان آنچه را نمی دانست آموخت

 

* چنین نیست که شما می پندارید. به یقین انسان طغیان می کند

 

* از اینکه خود را بی نیاز ببیند

 

* و به یقین بازگشت همه به سوی پروردگار توست.

 

* راست گفت خداوند بزرگ و بلند مرتبه *