چرا نام حضرت علی(ع) در قرآن نیامده؟

سوال:
چرا با توجه به ادعای شیعیان، نام امیرالمؤمنین حضرت علی(ع) در قرآن نیامده است تا این همه اختلاف در بحث مهمی چون امامت و جانشینی بلافصل پیامبر(ص)، در بین امّت به وجود نیاید؟

پاسخ:
1. قرآن کتابی است که به بیان کلیات می پردازد نه ‏جزئیات و اصل امامت به صراحت در قرآن ذکر شده است، اما جزئیات و مصادیق آن به خاطر مصالحی به صراحت نیامده است؛ در حالیکه با تدبر در قرآن همه ی این ‏مسائل و حتی امامت امیرالمؤمنین علی علیه السلام قابل اثبات است.‏از طرفی اگر 

سوره ی فاتحة الکتاب

معنی فارسی سوره ی فاتحة الکتاب ( سوره ی حمد ) از قرآن کریم:

 به نام خداوند بخشنده ی مهربان

 حمد و سپاس مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است.

 بخشنده و مهربان است.

 مالک روز جزا است.

 ( پروردگارا ) تنها تو را می پرستیم و تنها از تو یاری می جوییم.

 ما را به راه راست هدایت کن.

 راه کسانی که به آنان نعمت دادی، نه کسانی که مورد غضب واقع شده اند و نه گمراهان.

 راست گفت خداوند بلند مرتبه و بزرگ. 

سخنانی از حضرت رسول اکرم(ص)

با کسی که از تو برید، بپیوند و به کسی که به تو بد کرد، نیکی کن.

هر کس به مال مردم نظر اندازد، پیوسته اندوهگین باشد.

هرکس نیاز برادر مسلمان خود را برآورد، خداوند بسیاری از حاجات او را برآورد. 

روضه ی بحار ج1ص171. المصدر ص194
روضه ی بحار ج1ص172. اعلام الدین، تالیف دیلمی
روضه ی بحار ج1ص192

باب علم پیامبر(ص)

سوال: 
 آیا این حدیث پیامبر(ص) که می فرمایند:  « أنَا مَدینَةُ العِلمِ وعَلِیٌّ بابُها، فَمَن أرادَ العِلمَ فَلیَأتِ البابَ » از احادیث معتبر است؟ سند آن چیست؟

پاسخ: 
بله؛ از احادیث معتبر و موثّق است. حدیث مدینة العلم که ترجمه ی فارسی آن « من شهر دانشم و علی(ع)، دروازه آن است. آن که دانش می خواهد، باید از [این] دروازه در آید. » می باشد؛ از احادیث موثّق و معتبر در نزد علما و بزرگان اهل سنت و مخصوصا شیعیان بوده و در بسیاری از منابع آمده است و یکی از دلایل استناد شیعیان بر برتری ایشان در مورد خلافت بلافصل پیامبر(ص) نیز همین حدیث است.

سیوطی در کتاب «اللئالی المصنوعة فی الأحادیث الموضوعة» با بیان سند‌های مختلفی از این روایت گزارش کرده است که این روایت نزد بزرگان اهل سنت از جمله محمد بن جریر طبری، حاکم نیشابوری، خطیب بغدادی و قاسم‌ بن عبدالرحمن انباری، در شمار احادیث حسن و صحیح است. | 1 |
همچنین ابن حجر عسقلانی معتقد است که این حدیث سندهای متعددی دارد و لذا صحیح نیست آن را ضعیف بدانیم. | 2 |
کتاب الغدیر نام بیست و یک تن از محدّثان سنّی که این حدیث را حسن یا صحیح می‌دانند، ثبت کرده است. | 3 |
همچنین در کتب  « المستدرک على الصحیحین، ج ۳، ص ۱۳۸، ح ۴۶۳۹ » ؛ « المعجم الکبیر، ج ۱۱، ص ۵۵، ح ۱۱۰۶۱ » و ... نیز این حدیث شریف نقل شده است. راویان این حدیث شریف بسیارند که برای طولانی نشدن مطلب همین مقدار کافی به نظر می رسد.

| 1 | . سیوطی، اللئالی المصنوعة، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۰۲-۳۰۷
| 2 | . ابن حجر عسقلانی، لسان المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۱۵۵
| 3 | . امینی، الغدیر، ۱۳۷۰ق، ج۶، ص۷۸-۷۹

علت جمع خواندن نمازهای ظهر و عصر و یا مغرب و عشا

سوال: چرا مسلمانان شیعه، بر خلاف برادران اهل سنّت نمازهای ظهر و عصر، مغرب و عشاء را در یک زمان می خوانند در حالی که در قرآن پنج وقت امر شده؟

 پاسخ:

دلیل خواندن نماز در اوقات سه گانه:

1. خداوند در آیه ی 78 از سوره ی اسراء می فرماید: « نماز را از زوال خورشید (هنگام ظهر) تا نهایت تاریکی شب (نیمه شب) برپادار و همچنین قرآن فجر(نماز صبح) را. چراکه قرآن فجر، مشهود است. »

بنابراین در قرآن کریم سه وقت برای نماز ذکر شده است و نه پنج وقت. بر هر فرد مسلمان واجب است که در شبانه روز پنج بار نماز بگذارد اما واجب نیست که این پنج بار را جدا بخواند و می تواند بین نماز ظهر و عصر، همچنین مغرب و عشا را جمع کرده پشت سر هم بخواند.  

2. در روایتی آمده است که حضرت رسول الله (ص) بین نمازهای ظهر و عصر، همچنین مغرب و عشا را جمع کرد. از او در این مورد پرسیدند. فرمود: اینگونه عمل کردم تا حرج ( تقصیر . درماندگی . سختی ) و مشقّت بر امّتم نباشد. | 1 |

3. امام صادق علیه السلام می‏فرماید: هنگامی که خورشید به حد زوال رسید وقت نماز ظهر وعصر فرا می‏رسد؛ جز آنکه نماز ظهر قبل از نماز عصر انجام می‏گیرد. آنگاه تو آزادی که آن دو را در هر وقتی خواستی بخوانی تا زمانی که خورشید غروب کند. | 2 |

4. روایات فراوانی از پیامبر اکرم (ص) حتی به نقل از علمای اهل سنت نیز در جواز جمع بین دو نماز حتی در غیر سفر و خطر وارد شده است که به برخی اشاره می کنیم:

امام احمد حنبل در جزء اول مسند خود در صفحه ی 221 و مسلم بن حجّاج در باب « الجمع بین الصّلاتین فی الحضر » در صحیح خود | 3 | با نقل سلسله ی روات از عبدالله بن عبّاس نقل نموده اند که گفت: رسول خدا(ص) نماز ظهر و عصر، مغرب و عشا را بدون آنکه از چیزی بترسد و یا در سفر باشد به صورت جمع و یکجا به جا آورد.

زرقانی که از اکابر علمای اهل سنّت است در کتاب خود | 4 | از نسائی از طریق عمرو بن هرم از ابی الشعثاء نقل می نماید که: در بصره عبدالله بن عباس نماز ظهر و عصر و مغرب و عشا را  جمع می خواند، بدون آنکه بین آنها فاصله و چیزی بوده باشد و می گفت: رسول خدا(ص) این قسم نماز را ادا می فرمود.

هرچند که نمازها را به صورت جدا جدا خواندن دارای اجر و ثواب بیشتری است اما وجود اینگونه روایات منقوله حتی در صحاح و سایر کتب معتبر اهل سنّت دلیل بر داشتن جواز مبنی بر جمع خواندن نمازهای ظهرو عصر، مغرب و عشا است. | 5 |

| 1 | . شرح زرقانی بر موطأ مالک، ج 1 ،  ص 294 

| 2 | . وسائل الشیعه:ج4، أبواب مواقیت، باب 4، روایت 4 و 6

| 3 | . صحیح مسلم ج 2  ص152

| 4 | . شرح موطأ مالک در باب جمع بین الصّلاتین ص263

| 5 | . کتاب شبهای پیشاور ص 111