دعای دوم - درود و تحیّت بر پیغمبر اکرم(ص) - 2

نتیجه ی زحمات پیامبر(ص)

تا آنکه آنچه میخواست درباره ی کافران و منکران انجام یافت و آنچه در باره ی اولیا و دوستان تو تدبیر نمود، به حد تمام و کمال رسید.

و بر اصلاح امور امت قیام کرد و در حالیکه فتح و پیروزی خود را با یاری تو طلب میکرد و بر ضعف خود به نصرت و یاری تو قوّت و نیرو یافت. 

تا آنجا که در وسط خاک دشمن و معظم بلاد کافران با آنها به جنگ برخاست و بر دشمن تهاجم و حمله های سخت در میان وطن و قرارگاه آنها کرد تا آنکه بر ظهور شرع و کلمه ی توحید حضرتت با وجود کراهت مشرکان موفق گشت.

درخواست اجر و پاداش از خدای تعالی برای پیامبرش

پروردگارا! تو آن حضرت را در مقابل آلام و رنج و سختیهایی که در راه تو کشید، رفعت مقام بخش و درجه ی اعلی در بهشت به او عطا فرما؛ تا آن مقامی را که هیچ یک از ملائکه ی مقرب و انبیاء مرسل بدان منزلت نرسند و مثل و مانندش را هم در رتبه ی کمال وجود و معرفت که به آن حضرت بخشیدی، در حق پاکان اهل بیتش و اهل ایمان از امتش عطا فرما.

و او را میان اهل بیت پاکش و امت با ایمانش با شفاعت نیکو به بهترین وجهی که وعده داده ای معروف کن.

ای خدایی که وعده ی تو نافذ است و ای آنکه قول و عهد تو با وفای کامل همراه است، ای آنکه گناهان و سیّئات بندگان را به چندین برابر مبدل به حسنات می کنی، همانا تو صاحب فضل و کرم بزرگ می باشی.

-----------------------------------

صحیفه ی سجادیه - مرحوم الهی قمشه ای - ص 31

دعای دوم - درود و تحیّت بر پیغمبر اکرم(ص) - 1

نعمت بعثت پیامبر اسلام(ص)

حمد و ستایش خدای متعال را که به نعمت وجود پیغمبرش محمّد(ص)، منت گذاشت بر ما و بر امت های دوران گذشته و قرنهای سپری شده و این نعمت بزرگ را به قدرت کامله ی خود به ما عطا کرد. آن قدرتی که از هیچ امر عظیم و بزرگ عالم عجز در او راه نیابد و کوچکترین چیز هم از محیط قدرت و عملش ناپدید و فوت نخواهد شد.

اهل بیت(ع) شاهدند

حضرت محمّد(ص) را خاتم قرار داد بر تمام مخلوقاتش و ما را شاهد و گواه بر منکران حضرتش مقرر داشت و ما را به فضل و کرمش بر قومی که بی قدر و عزت بودند، قدرت و غلبه و فزونی بخشید.

صلوات بر پیامبر اسلام(ص) و معرفت ایشان

پروردگارا! پس درود و تحیّت فرست بر حضرت محمّد(ص) که او بر وحی تو امین است و شریفتر و بزرگتر و بزرگوارتر از تمام خلق توست و اوست امام و پیشوای رحمت و فیض و واسطه و قائد خیرات عالم و مفتاح برکات و موائد بر تمام خلق. آن وجود گرامی که قائم کرد در عالم برای اقامه  ی امر و فرمان  و اجرای حکم تو. آن حضرت که جان خود را در اقامه ی امر و فرمانت در تعب و رنج و آلام انداخت و تن را در معرض شدائد و مکاره در آورد.

فداکاری های پیامبر اکرم(ص) در راه رضای کسب پروردگار

و به درگاهت در دعا، عداوتش را با اقارب  و خویشاوندان سرکش اظهار داشت و در راه رضا و خشنودی تو، با بستگان و قبیله ی خود جنگ کرد و برای احیای دین تو از ارحام خویش نیز برید؛ تا آنجا که همه ی نزدیکان خود را از خود دور کرد و بیگانگانی که حکم تو را اجرا کردند به خود نزدیک داشت و در راه رضای تو با دورترین مردم که ایمان آوردند دوستی کرد و دشمنی را با نزدیکترین کسانش آغاز کرد و در رساندن پیام تو خود را خسته کرد و نفس شریف خود را در راه دعوت به آیین و دین تو به رنج و شدائد بسیار افکند و عمری با اندرز و نصیحت به تربیت آنانکه دعوتت را پذیرفتند پرداخت. و آن رسول گرامیت از وطن خود و موضع اقامت و مسقط الراس خویش و جایگاه انس و الفتش مجبورا رحل و رها کرد و به سوی بلاد غربت دور از شهر و دیار خود هجرت کرد، با اراده ی ثابت و شوق مؤکد در راه عظمت و اعزاز دین تو؛ و از تو بر علیه کافران یاری طلبید.

---------------------------------------------------------- 

صحیفه ی سجادیه - مرحوم الهی قمشه ای - ص29 الی 31

دعای اول - در حمد و ستایش خدای عزّ و جلّ - 4

الطاف خدای تعالی به اهل البیت (ع):

و ستایش خدای راست که وسائل بسط را در جوهر ذات ما آمیخت و اسباب اخذ و قبض را برای ما قرار داد و ما را به حقایق و روح زندگانی ابدی کامیاب گردانید و جوارح اعمال را در فطرت ما مستقر و ثابت بداشت و غذای ما را رزق نیکو و پاکیزه عطا کرد و به فضل و کرم خود ما را از همه بی نیاز و به انعام خود ما را متنعم و خشنود ساخت.

امتحانات پروردگار:

پس به واسطه ی حکم امر و نهی حضرتش، ما را در طاعت و شکرگزاری بیاموخت و امتحان فرمود و چون ما بندگان از طریق امرش روگردانیدیم و به وادی نافرمانی شتافتیم، بر ما تسریع و تعجیل به عقاب و انتقام نفرمود؛ بلکه با تانی و مدارا از رحمت و لطف و کرم، از ما منتظر توبه و رجوع از گناه بود.

نعمت عظیم توبه:

و ستایش خدای متعال را که ما را بر توبه راهنمایی کرد. همان نعمت توبه ای که ما به آن جز به فضل و کرمش نائل و مستفیذ نشدیم و ما جز از راه توبه به هیچ راه دگر از اهل فضل و کرم خدا محسوب نبودیم. همانا همین نعمت توبه، لطف و احسان بزرگ خدا بر ما بود و فضل و کرمش بر ما بی شمار و عظیم بود.

وگرنه سنت و فرمان خدا در توبه برای کسانی که پیش از ما زندگی می کردند، بدین آسانی نبود. که همانا به لطفش از ما امت ختمی مرتبت حکم آنچه را که سخت و طاقت فرسا بود برداشت و مکلف نکرد ما را مگر به قدر وسع و آسانی و تکلیف ما را جز سهل و اندک مقرر نفرمود و بر احدی از ما نیز حجت و عذری باقی نگذاشت.

زیانکار و رستگار:

شقی و زیان کار کسی است که خود بر علیه و بر ضرر خویش به معصیت حق پرداخته و توبه نکرده و سعادتمند و رستگار بهشتی کسی است که فرمانبر حق و راغب و مشتاق به سوی خداست.

حمد پروردگار:

و باز ستایش خدای متعال را. آن ستایش و حمدی که مقرب ترین فرشتگان او و بهترین خلق او بر ذات پاکش و پسندیده ترین حمد کنندگان نزد حضرتش بجای می آورند. حمدی که فضیلت و برتری آن بر سایر حمد و ثناها مانند برتری پروردگار بر تمام خلق باشد. باز خدا را حمد کنیم در مقابل هر نعمتی که از او به ما عطا شده و بر جمیع گذشتگان و بازماندگان بندگانش عطا کرده. حمدی که عدد آن مانند جمیع موجوداتی که علم بی انتهایش بر آنها احاطه دارد باشد و در مقابل هر یک از آن موجودات به اضعاف مضاعف همه ی آنها خدا را حمد و ستایش کنیم. حمدی که ابدی و سرمدی و تا انتهای روز قیامت رسد. حمدی که حدّش بی نهایت و حسابش بی شمار و مقدارش نامتناهی و زمانش نامنقطع باشد.

خواص حمد پروردگار:

حمدی که ما را به مقام طاعتش واصل گرداند و موجب عفو و سبب رضا و خشنودی او و وسیله ی مغفرت و آمرزش گردد.حمدی که ما را راهنما به سوی بهشت او شود و از نقمت و عذابش محفوظ دارد و از غضبش ایمن گرداند و آن حمد ما را بر اطاعت و بندگیش موید و موفق بدارد و از معصیتش مانع گردد و بر ادای حق ربوبیت و انجام وظائف عبودیت یاری کند. حمدی که ما به آن حمد سعادت یابیم که در زمره ی اهل سعادت از اولیای حق و دوستان خدا باشیم و در وصف شهیدان به تیغ دشمنان خدا محشور شویم که البته او ولیّ حق و سلطان ملک وجود و خدای ستوده صفات است.

============================

صحیفه ی سجادیه. ترجمه ی مرحوم الهی قمشه ای. ص 25

دعای اول - در حمد و ستایش خدای عزّ و جلّ - 3

اینگونه باید پروردگار را حمد و ستایش کرد:

او را چنان ستایشی کنیم که در طول عمر، در عدد بندگان سپاس گزار حق باشیم و از خاصّانی که به مقام عفو و رضا و خشنودی او سبقت یافتند، سبقت برباییم. چنان حمد و ستایشی که ظلمات و تاریکی های عالم برزخ را بر ما روشن سازد و راه شناخت عالم مبعث را بر ما آسان کند و به واسطه ی آن حمد، منازل ما نزد شاهدان مواقف شریف تر شود، در آن روزی که هر شخص به پاداش و کیفر اعمالش می رسد و به هیچکس ابدا ستم نشود. روزی که هیچ حمایت و یار و یاوری کسی را از عذاب نرهاند و احدی را هیچکس نصرت نتوانند کرد. حمد و ستایش مخصوص خداست که حمد و ثنای ما به سوی حق بالا رود و به عالم اعلی علّیین در کتاب رقم شده ی حق ثبت شود تا آن حمد را مقربان درگاه خدا مشاهده کنند. حمد و ستایش مخصوص خداست که موجب چشم روشنی و نشاط ما شود در روزی که چشم ها از ترس و وحشت برق زند و خیره گردد. و بدان حمد ما نزد خدا روسفید شویم، روزی که بسیاری بدکاران در آن روز روسیاه شوند. خدا را حمدی کنیم که ما را از آتش دردناک خود آزاد سازد و به جوار لطف و کرمش رساند. حمدی که با حمد فرشتگان مقرب حق معارضه و همسو گردد و در مقام بهشت ابد و محل کرامت الهی ما را با انبیاء و رسل جمع گرداند.

فضایل اهل بیت (ع):

و ستایش خدای راست که ما را از صالحان امت و نوع بشر را با اخلاق نیکو برگزید و رزق و روزی های ما را پیوسته نیکو و پاکیزه گردانید و ما اهل بیت را بر جمیع خلق برتری و فضیلت داد و به قدرت روحانی و اقتدار ملکوتی بر تمام خلق برتری و فضیلت داد تا آنجا که به قدرت کامله ی خود و عزت و اقتدار خویش، خلائق را مطیع و منقاد ما و متوجه به اطاعت ما گردانید.

بی نیازی اهل بیت(ع) از غیر خدا:

و ستایش خدای را که درگاه احتیاج و نیازمندی را جز به حضرتش به روی ما بست و خاندان رسالت را از غیر خود بی نیاز کرد. پس چگونه می توانیم او را ستایش کنیم و کی می توانیم از عهده ی شکرش برآییم؟

------------------------------------------------------

صحیفه ی سجادیه. ترجمه ی مرحوم الهی قمشه ای. ص 23

دعای اول - در حمد و ستایش خدای عزّ و جلّ - 2

حیات و مرگ

سپس بر هریک در حیات او اجلی معین کرد و بر زندگانی وی مدتی مقرر داشت که گامهای او در زندگانی، قدمی است که به سوی اجل خود می رود و به رفتن سالهای عمر روزگار، آن اجل معین فرا می رسد، تا هنگامی که آن آخرین قدم را برداشته و حساب عمر به پایان رسد و خدا قبض روح او کند و به جانب منزلی که دعوتش فرموده اند که یا سرمنزل ثواب کامل حق است یا منزل شقاوت و قهر و عقاب خداست، رهسپار شود.

پاداش و کیفر

تا در آن عالم خدای متعال به عدل، آنان را که بدکارند به کیفر کردار بدشان برساند و آنان که نیکوکارند، پاداش نیکو عطا کند که کار خدا عدل است. و اسماء مبارک و اوصاف کمالیه اش پاک و منزّه است و لطف و احسان و نعمتهایش بر خلق آشکار است و ابدا کسی را حق سوال و چون و چرا در کار خدا نیست، اما همگان در پیشگاه او مورد سوال واقع می شوند.

نتیجه ی شناختن خدای تعالی

و ستایش مخصوص خدای متعال است که اگر شناختن اوصاف جمال و کمالش را از بندگان منع کند، بواسطه ی ابتلاء و امتحان به احسانهای پی در پی و اعطای نعمتهای گوناگون، همانا خلق به صرف نعمات الهی، ستایش او نکنند و به توسعه ی رزق و تعیش پرداخته و شکرش بجا نیاورند و اگر مردم چنین شوند، همانا از حدود انسانیت به سرحدّ حیوانیت داخل شوند؛ چنانکه خدا وصفشان کرده در کتاب محکمش که: « حیوان هستند و بلکه از حیوان گمراه تر ».

شکرگزاری، نعمتی از جانب پروردگار

و ستایش مخصوص خداست که خود را به ما شناسانید و از نعمت بی نهایت شکرش، بهره ای به ما الهام کرد و از درهای نامنتهای علم، به ربوبیّتش برخی را بر ما گشود و از لطفش به مقام رفیع اخلاص در توحید و یگانگی خود ما را راهنمایی کرد و از شائبه ی شرک و الحاد و شک و تردید در امرش دور گردانید.

================================

صحیفه ی سجادیه. ترجمه ی مرحوم الهی قمشه ای. ص21الی 23. انتشارات انتظار مهر