دعای اول - در حمد و ستایش خدای عزّ و جلّ - 3

اینگونه باید پروردگار را حمد و ستایش کرد:

او را چنان ستایشی کنیم که در طول عمر، در عدد بندگان سپاس گزار حق باشیم و از خاصّانی که به مقام عفو و رضا و خشنودی او سبقت یافتند، سبقت برباییم. چنان حمد و ستایشی که ظلمات و تاریکی های عالم برزخ را بر ما روشن سازد و راه شناخت عالم مبعث را بر ما آسان کند و به واسطه ی آن حمد، منازل ما نزد شاهدان مواقف شریف تر شود، در آن روزی که هر شخص به پاداش و کیفر اعمالش می رسد و به هیچکس ابدا ستم نشود. روزی که هیچ حمایت و یار و یاوری کسی را از عذاب نرهاند و احدی را هیچکس نصرت نتوانند کرد. حمد و ستایش مخصوص خداست که حمد و ثنای ما به سوی حق بالا رود و به عالم اعلی علّیین در کتاب رقم شده ی حق ثبت شود تا آن حمد را مقربان درگاه خدا مشاهده کنند. حمد و ستایش مخصوص خداست که موجب چشم روشنی و نشاط ما شود در روزی که چشم ها از ترس و وحشت برق زند و خیره گردد. و بدان حمد ما نزد خدا روسفید شویم، روزی که بسیاری بدکاران در آن روز روسیاه شوند. خدا را حمدی کنیم که ما را از آتش دردناک خود آزاد سازد و به جوار لطف و کرمش رساند. حمدی که با حمد فرشتگان مقرب حق معارضه و همسو گردد و در مقام بهشت ابد و محل کرامت الهی ما را با انبیاء و رسل جمع گرداند.

فضایل اهل بیت (ع):

و ستایش خدای راست که ما را از صالحان امت و نوع بشر را با اخلاق نیکو برگزید و رزق و روزی های ما را پیوسته نیکو و پاکیزه گردانید و ما اهل بیت را بر جمیع خلق برتری و فضیلت داد و به قدرت روحانی و اقتدار ملکوتی بر تمام خلق برتری و فضیلت داد تا آنجا که به قدرت کامله ی خود و عزت و اقتدار خویش، خلائق را مطیع و منقاد ما و متوجه به اطاعت ما گردانید.

بی نیازی اهل بیت(ع) از غیر خدا:

و ستایش خدای را که درگاه احتیاج و نیازمندی را جز به حضرتش به روی ما بست و خاندان رسالت را از غیر خود بی نیاز کرد. پس چگونه می توانیم او را ستایش کنیم و کی می توانیم از عهده ی شکرش برآییم؟

------------------------------------------------------

صحیفه ی سجادیه. ترجمه ی مرحوم الهی قمشه ای. ص 23