دعای دوم - درود و تحیّت بر پیغمبر اکرم(ص) - 1

نعمت بعثت پیامبر اسلام(ص)

حمد و ستایش خدای متعال را که به نعمت وجود پیغمبرش محمّد(ص)، منت گذاشت بر ما و بر امت های دوران گذشته و قرنهای سپری شده و این نعمت بزرگ را به قدرت کامله ی خود به ما عطا کرد. آن قدرتی که از هیچ امر عظیم و بزرگ عالم عجز در او راه نیابد و کوچکترین چیز هم از محیط قدرت و عملش ناپدید و فوت نخواهد شد.

اهل بیت(ع) شاهدند

حضرت محمّد(ص) را خاتم قرار داد بر تمام مخلوقاتش و ما را شاهد و گواه بر منکران حضرتش مقرر داشت و ما را به فضل و کرمش بر قومی که بی قدر و عزت بودند، قدرت و غلبه و فزونی بخشید.

صلوات بر پیامبر اسلام(ص) و معرفت ایشان

پروردگارا! پس درود و تحیّت فرست بر حضرت محمّد(ص) که او بر وحی تو امین است و شریفتر و بزرگتر و بزرگوارتر از تمام خلق توست و اوست امام و پیشوای رحمت و فیض و واسطه و قائد خیرات عالم و مفتاح برکات و موائد بر تمام خلق. آن وجود گرامی که قائم کرد در عالم برای اقامه  ی امر و فرمان  و اجرای حکم تو. آن حضرت که جان خود را در اقامه ی امر و فرمانت در تعب و رنج و آلام انداخت و تن را در معرض شدائد و مکاره در آورد.

فداکاری های پیامبر اکرم(ص) در راه رضای کسب پروردگار

و به درگاهت در دعا، عداوتش را با اقارب  و خویشاوندان سرکش اظهار داشت و در راه رضا و خشنودی تو، با بستگان و قبیله ی خود جنگ کرد و برای احیای دین تو از ارحام خویش نیز برید؛ تا آنجا که همه ی نزدیکان خود را از خود دور کرد و بیگانگانی که حکم تو را اجرا کردند به خود نزدیک داشت و در راه رضای تو با دورترین مردم که ایمان آوردند دوستی کرد و دشمنی را با نزدیکترین کسانش آغاز کرد و در رساندن پیام تو خود را خسته کرد و نفس شریف خود را در راه دعوت به آیین و دین تو به رنج و شدائد بسیار افکند و عمری با اندرز و نصیحت به تربیت آنانکه دعوتت را پذیرفتند پرداخت. و آن رسول گرامیت از وطن خود و موضع اقامت و مسقط الراس خویش و جایگاه انس و الفتش مجبورا رحل و رها کرد و به سوی بلاد غربت دور از شهر و دیار خود هجرت کرد، با اراده ی ثابت و شوق مؤکد در راه عظمت و اعزاز دین تو؛ و از تو بر علیه کافران یاری طلبید.

---------------------------------------------------------- 

صحیفه ی سجادیه - مرحوم الهی قمشه ای - ص29 الی 31