به نام خداوند بخشنده ی مهربان
57) و ابر را بر شما سایبان قرار دادیم و « منّ » = { نوعی سمغ شیرین گیاهان } و « سلوی » = { پرنده ای مانند بلدرچین } را برای شما فرستادیم ( و گفتیم: ) « از نعمتهای پاکیزه ای که به شما روزی داده ایم بخورید.» و ( آنها کفران کردند، ولی با این کار،) آنها به ما ستم نکردند؛ بلکه به خود ستم می نمودند.
58) و ( یاد کنید ) زمانی را که گفتیم در این شهر ( بیت المقدس ) وارد شوید و از نعمتهای فراوان آن از هرجا می خواهید بخورید و از در ( معبد بیت المقدس ) با خضوع وارد گردید و بگویید: خداوندا! گناهان ما را بریز. تا خطاهای شما را ببخشیم و به نیکوکاران پاداش بیشتری خواهیم داد.
59) اما افراد ستمکار این سخن را به غیر آنچه به آنها گفته شده بود ( به صورتی استهزا آمیز ) تغییر دادند. لذا بر ستمکاران در برابر این نافرمانی، عذابی از آسمان فرستادیم.
60) و ( به یاد آورید ) زمانی را که موسی برای قوم خویش آب طلبید، به او گفتیم: عصای خود را بر آن سنگ مخصوص بزن! ناگاه دوازده چشمه آب از آن جوشید آنگونه که هر طایفه ( از طوایف دوازده گانه ی بنی اسراییل ) چشمه ی خود را می شناختند ( و گفتیم:) از روزی خداوند بخورید و بیاشامید و در زمین به فساد نکوشید.
61) و ( نیز به یاد آورید ) زمانی را که گفتید: ای موسی! هرگز حاضر نیستیم به یک نوع غذا اکتفا کنیم. از پروردگارت بخواه که از آنچه زمین می رویاند، از سبزیجات و خیار و سیر و عدس و پیازش برای ما فراهم سازد. موسی گفت: آیا غذای پست تر را به جای غذای بهتر انتخاب می کنید؟! ( اکنون که چنین می خواهید ) در شهری فرود آیید؛ زیرا هر چه خواستید ( در آنجا ) برای شما هست. و مُهر ذلت و نیاز بر آنها زده شد و به خشم خداوند گرفتار شدند؛ چراکه آنان نسبت به آیات خداوند کفر می ورزیدند و پیامبران را به ناحق می کشتند. این به خاطر آن بود که نافرمانی کرده و تجاوز می نموده اند.
راست گفت خداوند بلندمرتبه و بزرگوار
۰ نظر
۳۱ شهریور ۰۰ ، ۱۱:۲۴