سه شنبه, ۱۹ اسفند ۱۳۹۹، ۰۶:۰۰ ق.ظ
حضرت موسی بن جعفر(ع) (۱۲۷ یا ۱۲۸-۱۸۳ق) معروف به امام موسی کاظم(ع) و ملقب به کاظم و باب الحوائج، هفتمین امام شیعیان دوازده امامی است. ایشان در سال ۱۲۸ق، همزمان با انتقال قدرت از امویان به عباسیان متولّد شدند و در سال ۱۴۸ق پس از شهادت پدر بزرگوارشان، امام صادق(ع)، در سن بیست سالگی به امامت رسیدند. دوران ۳۵ ساله ی امامت ایشان با خلافت منصور، هادی، مهدی و هارون عباسی همزمان بود. آن حضرت چندین بار از سوی مهدی و هارون عباسی زندانی شد و در سال ۱۸۳ق در زندان سندی بن شاهک در سم 55 سالگی به شهادت رسید. با شهادت او، امامت به فرزندش علی بن موسی(ع) منتقل شد.
دوره امامت امام کاظم(ع) با اوج قدرت خلافت عباسی همزمان بود و ایشان در برابر حکومت وقت، تقیه میکرد و شیعیان را نیز به این کار سفارش مینمود؛ از این رو موضعگیری صریحی از امام هفتم شیعیان در برابر خلفای عباسی و قیامهای علوی نظیر قیام شهید فخ گزارش نشده است.
دوران حیات آن حضرت همزمان با ظهور فرقههایی چون اسماعیلیه [1] ، فطحیه [2] و ناووسیه [3] و معارضه و اختلاف آنان با امام کاظم علیهالسّلام در مسئله ی امامت بود. با وجود این، وی در مناظره و گفتگو با خلفای عباسی و دیگران تلاش میکرد از خلافت عباسیان مشروعیتزدایی کند.
مناظرات و گفتگوهایی از موسی بن جعفر(ع) با برخی عالمان یهودی و مسیحی در منابع تاریخی و حدیثی نقل شده که در پاسخ به پرسشهای آنان بوده است.
آرامگاه امام موسی کاظم(ع) و نوهاش امام جواد(ع) در منطقه کاظمین در شمال بغداد، به حرم کاظمین شهرت دارد و زیارتگاه مسلمانان به ویژه شیعیان است.
------------------------------------------
[1]. اسماعیلیه، فرقهای از شیعه است که پس از امام صادق(ع) در امامت حضرت موسی کاظم (ع) با امامیه ( شیعیان اثنی عشری یا همان شیعیان دوازده امامی ) به اختلاف افتادند و امامت ایشان را نپذیرفتند و قائل به امامت اسماعیل فرزند امام صادق(ع) شدند.
[2]. پس از شهادت امام صادق(ع) گروهى از شیعیان از آن رو که عبداللّه افطح فرزند ارشد امام صادق(ع) بود و دعوى امامت کرد، بدو گرویدند.
[3]. معتقدان به مهدی بودن امام صادق(ع) را ناووسیه نامند. این فرقه نیز یکی از فرق انحرافی در شیعه محسوب میشود.