ترجمه ی فارسی خطبه ی یک نهج البلاغه (2)
شنبه, ۲۲ خرداد ۱۴۰۰، ۰۶:۰۰ ق.ظ
شگفتی خلقت فرشتگان:
سپس آسمانهای بالا را از هم گشود و از فرشتگان گوناگون پُر نمود. گروهی از فرشتگان همواره در سجده اند و رکوع ندارند و گروهی در رکوعند و یارای ایستادن ندارند و گروهی در صفهایی ایستاده اند که پراکنده نمی شوند و گروهی همواره تسبیح می گویند و خسته نمی شوند و هیچگاه خواب به چشمشان راه نمی یابد و عقل های آنان دچار اشتباه نمی گردد. بدن های آنان دچار سستی نشده و آنان دچار بی خبری برخاسته از فراموشی نمی شوند. برخی از فرشتگان امینان وحی الهی و زبان گویای وحی برای پیامبران می باشند که پیوسته برای رساندن حکم و فرمان خدا در رفت و آمدند. جمعی از فرشتگان حافظان بندگان و جمعی دیگر دربانان بهشت خداوندند. بعضی از آنها پاهایشان در طبقات پایین زمین قرار گرفته و گردن هاشان از آسمان فراتر و ارکان وجودشان از اطراف جهان گذشته، عرش الهی بر دوشهایشان استوار است، دیدگان به زیر افکنده و در زیر آن، بالها را به خود پیچیده اند. میان این دسته از فرشتگان با آنها که در مراتب پایین تری قرار دارند، حجاب عزّت و و پرده های قدرت فاصله انداخته است. هرگز خدا را با وهم و خیال در شکل و صورتی نمی پندارند و صفات پدیده ها را بر او روا نمی دارند. هرگز خدا را در جایی محدود نمی سازند و نه با همانند آوردن، به او اشاره می کنند.
شگفتی آفرینش آدم(ع) و ویژگیهای انسان کامل:
سپس خداوند بزرگ، خاکی از قسمتهای گوناگون زمین، از قسمتهای سخت و نرم، شور و شیرین گرد آورد. آب بر آن افزود تا گِلی خالص و آماده شد و با افزودن رطوبت چسبناک گردید که از آن اندامی شایسته و عضوهایی جدا و به یکدیگر پیوسته آفرید[1]. آن را خشکانید تا محکم شد. خشکاندن را ادامه داد تا سخت شد تا زمانی معیّن و سرانجامی مشخص، اندام انسان کامل شد. آنگاه از روحی که آفرید در آن دمید تا به صورت انسانی زنده درآمد. دارای نیروی اندیشه که وی را به تلاش اندازد و دارای افکاری که در دیگر موجودات تصرّف نماید. به انسان اعضا و جوارحی بخشید که در خدمت او باشند و ابزاری عطا فرمود که آنها را در زندگی به کار گیرد. قدرت تشخیص به او داد تا حق و باطل را بشناسد[2] و حواس چشایی و بویایی و وسیله ی تشخیص رنگها و اجناس مختلف را در اختیار او نهاد. انسان را مخلوطی از رنگهای گوناگون و چیزهای همانند و سازگار و نیروهای متضاد و مزاج های گوناگون، گرمی، سردی، تری و خشکی قرار داد. سپس از فرشتگان خواست تا آنچه در عهده دارند انجام دهند و عهدی را که پذیرفته اند وفا کنند، اینگونه که بر آدم سجده کنند و او را بزرگ بشمارند و فرمود: « بر آدم سجده کنید. پس فرشتگان همه سجده کردند جز شیطان » غرور و خود بزرگ بینی او را فرا گرفت و شقاوت و بدی بر او غلبه کرد و به آفرینش خود از آتش افتخار نمود و آفرینش انسان از خاک را پَست شمرد. خداوند برای سزاوار بودن شیطان به خشم الهی و برای کامل شدن آزمایش و تحقق وعده ها به او مهلت داد و فرمود: « تا روز وقت معلوم ( رستاخیز ) مهلت داده شدی.»