عمر چگونه کشته شد؟

سوال: 

عمر در جنگ با ایران چگونه کشته شد؟

پاسخ:

در رابطه با کشته شدن عمر در طی این جنگها ماجرا از این قرار است که پیروز نهاوندی یا فیروز که با لقب ابولوءلوء و بابا شجاع الدین نیز شناخته میشود، ارتشبد سلسله ی ساسانیان بود که تحت فرمان فرمانده ی کل ارتش ساسانیان، رستم فرخ زاد خدمت میکرد. در جنگ القادسیه یا نبرد نهاوند در سال 636 میلادی هنگامی که ساسانیان از سپاه عمر بن خطاب در ساحل غربی رود فرات شکست خوردند، اسیر شد. آنگونه که در کتاب « تاریخ و فرهنگ ایران در دوران انتقال از عصر ساسانی به عصر اسلامی » گفته شده، فیروز یا ابولوءلوء یکی از ایرانیان در دوره ی اولیه ی ورود اعراب به ایران بوده است. فیروز دختری داشته به نام مروارید و از آنجا که در زبان عربی به مروارید لوءلوء می گویند، او را ابولوءلوء به معنای پدر مروارید نامیده اند.[1] هنگامی که او به عنوان اسیر به عربستان آورده شد، توانست عمر بن خطاب را در سال 23 هجری قمری به قتل برساند. آوازه ی وی، تنها پیرامون قتل عمر و رویدادهای پس از آن است.[2] هنگامی که اسرا و غنایم حاصل از این جنگ را به مدینه نزد عمر بردند، عمر اسرا را به عنوان برده به مسلمانان فروخت و ابولوءلوء را مغیرة بن شعبه به بردگی و بر او بسیار سخت می گرفت.[3] 

روزی ابولوءلوء عمر را در خیابان دید و از مغیره نزد وی شکایت کرد اما عمر بدون توجه به شکایت او، به او دستور داد تا برایش آسیاب بادی بسازد. ابولوءلوء چون دید عمر به مشکلاتش توجهی نکرد گفت: برایت آسیابی خواهم ساخت که مردم مشرق و مغرب از آن سخن گویند؛ و از نزد عمر رفت...
عمر گفت: این برده مرا تهدید کرد، کاش او را مى کشتم.
بامداد روز بعد ابولوءلوء به مسجد رفت. چون صف ها بسته شد، و مردم تکبیرة الاحرام نماز را بستند، ابولوءلوء از صف خارج شد و با خنجرى ( دو سر ) که داشت، عمر را شش ( و به نقلی سه ) ضربه زد و آخرین آنها را در زیر ناف او زد و فرار کرد.
عمر بر زمین افتاد. مردم دورش جمع شدند و نزدیک بود که نماز قضا شود تا این که گوینده اى گفت: بندگان خدا، نماز را دریابید، خورشید بر آمد. آن گاه عبد الرحمان بن عوف به جاى عمر به نماز ایستاد و عمر را به خانه اش بردند.[4] درباره ی قتل عمر برخی دیگر نیز معتقدند نقشه ی قتل را دیگرانی که از سخت گیریهای عمر ناراضی بودند طراحی کردند و فیروز تنها مجری این نقشه بود، زیرا از چند روز قبل برخی هشدارهایی به عمر داده بودند.[5]
عبدالرحمان بن ابی بکر، قتل عمر را توطئه ای میان ابولوءلوء و دو ایرانی دیگر به نامهای جفینه و هرمزان می دانست.
پس از کشته شدن عمر، عبیدالله بن عمر ( فرزند عمر)، آن دو نفر و همچنین دختر خردسال ابولوءلوء و پسر و همسر ابولوءلوء را به بهانه ی قتل عمر کشت.[6]
اطلاعاتی بیش از این پیرامون زندگی پیروز نهاوندی یا همان ابولوءلوء ، پیش از قتل عمربن خطاب در دست نیست. مقبره ای قدیمی در کاشان وجود دارد که منسوب به محل دفن پیکر پیروز نهاوندی می باشد.[7]
 

در پی برگزاری سالانه مراسم عمرکُشان، ورودی این بنا در سال ۱۳۸۶ بسته شد. هم اکنون آرامگاه فیروز نهاوندی به « معاونت اجتماعی و ارشاد » تغییر نام داده است :

--------------------------------------------------------

[1]. قنوات،عبدالرحیم، " ابولوءلوء از مدینه تا کاشان " ، کاشان شناخت، شماره 3 : 81 - 73
[2]. یوسفی اشکوری، حسین، « ابولولو»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج6، تهران
[3]. الفتوح، ترجمه، متن، ص 973 و کامل: ج 3، ص 17
[4]. تاریخ ابن خلدون، ترجمه ، متن، ج 1، ص 544 - 554، امامت و سیاست، ترجمه، ص40
[5]. پاورقی شماره دو
[6]. پاورقی شماره یک
[7]. آرامگاه ابولوءلوء ، وبسایت بنیاد فرهنگ کاشان

دلنشین و زیبا از کلام قدسی ...

مدت زمان: 2 دقیقه و 20 ثانیه

معرفی کتاب فروغ ابدیت

کتابی که در این پست به معرفی آن می پردازیم، کتابی با عنوان « فروغ ابدیت » است که تجزیه و تحلیل کاملی از زندگی پیامبر اکرم حضرت محمّد(ص) می باشد.
 به گفته ی نگارنده و برگرفته از صفحه ی هشت، این کتاب به انگیزه ی آشنا کردن جوانان و فرهیختگان با سیره ی پیامبر(ص) با بیانی روشن و مصادری ارزشمند، در خلال دوازده سال به رشته ی تحریر درآمده و در مجله ی ارزشمند مکتب اسلام چاپ و سپس به صورت یکپارچه و یک کتاب چاپ شده است.
 این کتاب در سال 1385 به کتاب برگزیده ی سال کشوری مزین گشت.
 

 

بخشی از متن کتاب :

هرگاه پیروان قرآن و تورات و مسیح، در باره ی ولادت این دو پیامبر ( حضرت موسی و عیسی علیهم السلام)  اولوالعزم به استواری مطالب یاد شده گواهی می دهند، در این صورت نباید در باره ی مطالب شگفت آوری که در مورد میلاد مسعود پیامبر اسلام وارد شده است، تعجب کنند و آنها را سطحی بگیرند. ما در لا به لای کتابهای تاریخی و حدیث چنین می خوانیم:
هنگام ولادت آن حضرت، ایوانِ کسری شکافت و چند کنگره ی آن فرو ریخت، آتش آتشکده ی فارس خاموش شد، دریاچه ی ساوه خشک گردید، بتهای بتخانه ی مکه سرنگون شد، نوری از وجود آن حضرت به سوی آسمان بلند شد... آن حضرت ختنه شده و ناف بریده به دنیا آمد و گفت: 
اَللّهُ اَکبرُ وَالحَمدُ لِلّهِ کَثیرا. سُبحانَ اللهِ بُکرَةً وَ اَصیلا

 مشخصات کتاب:
تالیف: آیت الله جعفر سبحانی
ناشر: انتشارات بوستان کتاب 
تعداد صفحات: 1047 صفحه

ترجمه ی آیات 26 الی 30 سوره ی بقره

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

26) خداوند از اینکه به ( موجودات ظاهرا کوچک مانند ) پشه و حتی کمتر از آن مثال بزند، باکی ندارد. در این میان کسانی که ایمان آورده اند، می دانند که آن ( مثال، گویای ) حقیقتی است از طرف پروردگارشان. و اما کسانی که کافر شده اند ( بهانه جویی کرده ) می گویند: « منظور خداوند از این مثال چه بوده؟!»  ( آری،) خدا جمع زیادی را با آن گمراه و گروه بسیاری را هدایت می کند. ولی تنها فاسقان را با آن گمراه می سازد.

27) ( همان ) کسانی که پیمان خدا را پس از محکم ساختن آن، می شکنند و پیوندهایی را که خدا دستور داده برقرار سازند، قطع نموده و در روی زمین فساد می کنند. آنها زیانکاران ( واقعی ) هستند.  

28) چگونه به خداوند کفر می ورزید در حالیکه شما مردگان ( و اجسام بی روحی ) بودید و او به شما زندگی بخشید؟  سپس شما را می میراند و بار دیگر شما را زنده می گرداند، سپس به سوی او بازگردانده می شوید.

29) او کسی است که همه ی آنچه را که در زمین وجود دارد برای شما آفرید. سپس به آسمان پرداخت و آنها را به صورت هفت آسمان مرتب نمود و او به هر چیزی داناست.

30) ( به یاد آور ) هنگامی را که پروردگارت به فرشتگان فرمود: « من بر روی زمین جانشینی ( = نماینده ای ) قرار خواهم داد.» فرشتگان گفتند: « ( پروردگارا! ) آیا کسی را در آن قرار می دهی که فساد و خونریزی کند؟! حال آنکه ما تسبیح و حمد تو را به جا می آوریم و تو را تقدیس می کنیم ( و برای جانشینی شایسته تریم).» فرمود: « من حقایقی را می دانم که شما نمی دانید.»

راست گفته است خداوند بلندمرتبه و بزرگوار

مناظره ی جالب معاویه با ابن عباس، پسر عموی امیرالمؤمنین علی(ع)

هنگامی که معاویه وارد مدینه شد، دستور داد ابن عباس [1] را حاضر کنند. آنگاه با کمال ناراحتی و خشم به او گفت: شنیده ام هنوز دم از فضائل علی(ع) می زنی! مگر نمیدانی که ذکر فضائل علی(ع) را ممنوع کرده ام؟

ابن عباس: تمام اهل مدینه شاهدند که من به غیر از تفسیر قرآن سخن دیگری بر زبان جاری نمیکنم.

معاویه: تفسیر بگو اما خلاف حقیقت و دروغ معنا نکن و حق نداری دم از فضائل علی(ع) بزنی.

ابن عباس: بسیار خوب! گاهی من این آیه ی شریفه را می خوانم: « وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا. ** و غذای خود را با اینکه به آن علاقه ( و نیاز ) دارند ( بر دوستی خدا ) به مسکین و یتیم و اسیر می دهند.» [2]
از من سوال می کنند خداوند در این آیه از چه کسانی ستایش می کند؟ اگر بگویم آنان علی(ع)،فاطمه(س) و فضّه ی خادمه می باشند، که اشاره به ماجرای سه روز روزه گرفتن آن سه نفر برای سلامتی و بهبودی حسنین علیهم السّلام دارد و در هر سه روز، افطار خود را بر مسکین و یتیم و اسیر بخشیدند...، آیه را به حقیقت تفسیر کرده ام وگرنه به دروغ و خلاف تفسیر کرده ام.[3]

معاویه: آیات دیگر را برای مردم تفسیر کن.مگر قرآن آیه ی دیگری ندارد؟!