به نام خداوند بخشنده ی مهربان
99) به یقین ما نشانه های روشنی برای تو فرستادیم و جز فاسقان کسی به آنها کفر نمی ورزد.
100) و آیا چنین نیست که هربار آنها [ = یهود ] پیمانی ( با خدا و پیامبر ) بستند، گروهی از ایشان آن را شکستند؟! آری! بیشتر آنان ایمان نمی آورند.
101) و هنگامی که فرستاده ای از سوی خدا به سراغشان آمد، و با نشانه هایی که نزد آنها بود هماهنگی داشت، گروهی از آنان که به آنها کتاب آسمانی داده شده بود، کتاب خدا را پشت سر افکندند، گویی هیچ از آن آگاهی ندارند!
102) و ( یهود ) از آنچه شیاطین در عصر سلیمان بر مردم می خواندند پیروی کردند و سلیمان کافر نشد ( و هرگز دست به سحر نیالود ) ولی شیاطین کفر ورزیدند و به مردم سحر آموختند. و ( نیز یهود ) از آنچه بر دو فرشته بابل « هاروت » و « ماروت » نازل شد پیروی کردند. حال آنکه آن دو به هیچ کس چیزی ( از سحر ) یاد نمی دادند مگر اینکه ( از پیش به او ) می گفتند ما وسیله ی آزمایشیم، کافر نشو ( و سوء استفاده نکن ). ولی آنها از آن دو فرشته مطالبی را می آموختند که بتوانند به وسیله ی آن، میان مرد و همسرش جدایی بیفکنند؛ در حالیکه هیچگاه نمی توانند بدون اجازه ی خداوند به کسی زیان برسانند. آنها مطالبی را فرا می گرفتند که به آنان زیان می رسانید و نفعی نمی داد. به یقین می دانستند هرکسی خریدار این گونه متاع باشد، در آخرت بهره ای نخواهد داشت و چه بد و ناپسند بود آنچه خود را به آن فروختند، اگر می دانستند!
103) و اگر آنها ایمان می آوردند و پرهیزگاری پیشه می کردند، به یقین پاداشی که نزد خداست، برای آنان بهتر بود اگر آگاهی داشتند.
راست گفت خداوند بلندمرتبه و بزرگوار
۰ نظر
۱۹ ارديبهشت ۰۱ ، ۰۵:۰۰